Ahhhh, jetlag

Ondanks een vermoeide eerste reisdag, zijn we toch op tijd wakker, 06.00 uur!
Hoezo jetlag?

Rustig opstarten en de vakantie maar goed beginnen met een lekker ontbijt op z’n Amerikaans bij 11th Street Diner. Een ouderwetse aluminium stacaravan ingericht als diner. Wat een sfeertje. De kids willen pancakes en wij zien hier en daar behoorlijk gevulde borden met ontbijtjes staan, dus besluiten we maar één portie van een ‘van alles en nog watje’ te bestellen, Eggs, French toast, bacon, sweet patatoes en een schaaltje fruit. Het is heerlijk en we zijn dan ook voor de rest van de middag voldaan.

Omdat het nog niet zo warm is, besluiten we een stukje rond te rijden om de omgeving wat verder vanaf het hotel te verkennen. We hebben hem toch niet voor niets gehuurd. Onderweg komen we langs een Ferrari-dealer. Tja, en met een man en zoon die min of meer bezeten zijn van sportwagens, kunnen we niet anders dan vragen of we even door de showroom mogen lopen. Natuurlijk zei een vriendelijke vertegenwoordiger, kijk gerust rond, je mag ook foto’s maken, maar niet in de auto’s gaan zitten, hahaha.
Het gekke is, dat we niet meer zo verbaast zijn van deze luxe. We hebben in een halve dag al meer sportwagens gezien, dan in Nederland ons hele leven. Porsches, Lamborghini’s, RollsRoys, Ferrari’s, Lotus’, Masserati’s, het rijdt hier allemaal over Ocean Drive, alsof het niets is. En niks mannen met een midlife crisis, gewoon jonge gasten achter het stuur. Hoe is het mogelijk? Oh natuurlijk, we zijn in Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden, kennelijk ook op financieel gebied!

Daarna rijden we door naar Wynwood Walls, een leuke hippe wijk met prachtige muurschilderingen en veel winkels en barretjes. Helaas is Wynwood Parc zelf­­ nog gesloten, dus nemen we maar wat foto’s op afstand en wandelen we wat door de wijk.

Vervolgens rijden we naar het Holocaust Memorial. Dit is een gedenkteken voor de 6 miljoen Joden die tijdens de Tweede Wereldoorlog onder het naziregime van Adolf Hitler zijn vermoord.­­­ Wat een indrukwekkende plek is dit. Hoewel het midden in de stad ligt aan een drukke weg, is er niets anders dan stilte wanneer je hier rondloopt. Wanneer je de foto’s op de muren ziet en de teksten daarbij leest, besef je je temeer dat dit nooit vergeten mag worden.

Het is inmiddels alweer middag en de temperatuur begint al aardig op te lopen. We besluiten lekker naar het strand te gaan. Het water van de Atlantische Oceaan is gewoon warm, maar biedt toch verkoeling. Na zo’n twee uurtjes relaxen, begint het een beetje te regenen, maar we genieten er zelfs van, zo warm is het. Ze jagen ons niet zomaar van ons bedje. Als het even later toch donker begint te worden en de Lifeguards iedereen uit het water roepen, besluiten we toch maar onze spullen te pakken en richting het hotel te lopen. We zijn dan ook net op tijd binnen, wanneer het begint de donderen, bliksemen en regenen. Hurricane season.

Voor een uurtje of drie zonnen, zijn we toch al aardig verkleurd. Dat wordt nog wat de komende weken. Na het douchen nog even door de regen gewandeld, maar rond 18.30 uur brak de zon weer door en hebben we lekker over Lincoln Street gewandeld, Fifth Avenue van Miami zullen we maar zeggen. We gedragen ons dan ook als echte Hollanders; kijken, kijken, niets kopen.

Het is nu plaatselijke tijd 22.00 uur, maar het voelt veel later. We moeten nog echt even in het ritme komen. Hopelijk worden we morgen een uurtje of 3 later wakker dan vandaag en zijn we de jetlag een beetje te boven.

We shall see…