Aan al het goede komt helaas een einde...

Yes, we are back in Miami and it feels good! We hebben inmiddels geen navigatie meer nodig en rijden zo naar ons oude vertrouwde hotel. Wederom een prachtige kamer, heerlijk zwembad en overdreven veel luxe. Nog even genieten, nu het nog kan.

Wanneer wij de auto parkeren, duiken de kinderen vast in het zwembad. Daarna willen we nog een laatste keer naar het strand. Maar de weergoden hebben andere plannen, een flinke bui kondigt zich aan, net nu we het hotel komen binnenwandelen. Maud en Sen blijven lekker in het zwembad, ze zijn toch al nat. Wanneer het regenen is gestopt, besluiten we maar bij het zwembad te blijven. Eigenlijk toch wel lekker hier.

Die avond gaan we nog een laatste keer eten bij een van onze favoriete eettentjes in de stad, Taco Rico. De vorige keer dat we hier aten, zaten er 4 politieagenten (mannen) naast ons aan tafel. Sen heeft al een foto met een brandweerman en wil ook dolgraag op de foto met een echte politieagent en nu waren er maar liefst 4. Wat denk je… fototoestel èn telefoons in het hotel laten liggen, sorry jongen. Nu was er een politievrouw aan het eten. “Sorry, maar ik ga echt niet met een vrouwelijk politieagent op de foto, pap.” Maud daarentegen wilde maar wat graag en omdat we de telefoon nu wel bij ons hebben, maar even snel een foto schieten.

Hier in Miami zie je naast veel welvaart en luxe ook veel armoede. Op weg naar ons hotel wandelen we  langs een park, waar we iedere avond een aantal mensen zien die het minder goed hebben dan ons, veel minder zelfs. Sommige zijn dakloos en slapen dagelijks in het park. Maud en Sen zijn erg onder de indruk van het verschil in leefsituatie hier. Laatst bestelden we 4 ijsjes bij Mc Donalds en kregen er 6, omdat de gewenste Oreo op was en er alleen M&M-ijs beschikbaar was. In plaats van ons ziek te eten, besloten Maud en Sen de extra ijsjes aan deze minderbedeelden te schenken. En wat gaf ze dat een goed gevoel en wat waren wij trots als ouders, dat ze zo begaan zijn met de medemens.

Bij Taco Rico krijg je, zoals bij vele restaurants hier, een beker voor drinken, welke je eindeloos kunt vullen. Sen had z’n beker leeg en besloot deze opnieuw te vullen, een schoon dekseltje erop te doen en wederom iemand in het park een fijne avond te bezorgen. We ontmoeten een man die erg onder de indruk is van Sen; “You do this from your heart, I can see that. God bless you boy!” We maken nog even een praatje met deze oprecht vriendelijke en dankbare man en wensen hem alle goeds. Sen is helemaal in z’n nopjes. Wat een kanjer.

En met deze goede daad besluiten we onze laatste avond in the USA en wandelen tevreden terug naar ons hotel. Nog even Amerika's got Talent kijken, waar we het optreden van Gladys Grace zien, joehoe, een Nederlandse zangeres door naar de liveshow, go girl.

Morgen vroeg op, de auto ophalen uit de parkeergarage, ontbijten en naar het vliegveld, terug naar huis. We kijken dankbaar uit naar een waanzinnig mooie reis en zijn er trots op dat we deze droom hebben laten uitkomen. En ook al hebben we waanzinnig mooie momenten beleefd hier in Florida, volgend jaar gaan we gewoon lekker weer met onze caravan èn Joe naar Kroatië.

See you back in Holland!